29 maja miała miejsce premiera nowego spektakulu. „Siedzieliśmy na dachu... czyli rzecz chyba o miłości” to jednoaktowa przygoda z polską piosenką lat 20. i 30., uzupełnionych o utwory bliższe chwili obecnej umiejętnie wkomponowane w całość. Spektakl to opowieść bez fabuły, to miłość bez serca, to serce bez uczucia, to uczucie bez skrupułów. Temat miłości podany na srebrnej tacy, przygotowany z całą pikanterią, jaką z niniejszego można wyciągnąć. Kameralny obraz psychiki zakochanego człowieka. Zakochanego na wszelakie możliwe sposoby. To miłość do drugiej osoby, miłość do życia, miłość do siebie… miłość do przesady!
Niezapomniane przeboje Petersburskiego, Warsa, Hemara do tekstów m.in. Szlechtera, Hemara czy Osieckiej w nowych, kameralnych aranżacjach. Całość uzupełniona okiem kamery towarzyszącej treści wykonywanej na żywo.
„Miłość? Dziękuję, postoję!”
Szanowni Państwo,
Spotykamy się po raz trzeci z okazji najnowszej premiery Śródmiejskiego Teatru Muzycznego. To finał III sezonu, który w tym roku wypada w 60-tą rocznicę powstania Młodzieżowego Domu Kultury im. Wł. Broniewskiego w Warszawie, naszej „placówki matki". W ramach jubileuszu stworzyliśmy coś wyjątkowego, wpisującego się trafnie w klimat obchodów.
Odszedłem na chwilę od klasycznego musicalu, tworząc spektakl piosenki aktorskiej, kwintesencję sceny piosenki aktorskiej, prezentując tym samym nowy wymiar naszego teatru. Zachwycamy się do dziś Foggiem, Petersburskim, Ordonówną, tekstami Hemara, Warsa czy Osieckiej. Nadal cenimy kunszt dowcipu i uroczy pryzmat Starszych Panów, zaglądających do nas przez ekran telewizorów.
Postanowiłem powołać do życia bohaterów muzycznej przeszłości i ponownie skonfrontować ich z dzisiejszym widzem. To godzinna przygoda z polską piosenką w nowym wymiarze, w którym duchy kina czerni i bieli wychodzą z ekranu, bawiąc się przewodnim tematem miłości w iście mroczny, pokryty patyną i kurzem sposób.
Życzę nieprzyjemnej podróży, odrobiny niesmaku, poczucia lęku i małej dawki grozy o wielkim znaczeniu w przestrzeni starej, opuszczonej sali kinowej.
Do zobaczenia w... małym kinie!
Antoniusz Dietzius
reżyseria
PS: Za rok muzyczne widowisko, światowy tytuł, nasze wykonanie. Obiecuję!
